എന്റെ സുഹൃത്തിന്റെ അമ്മ മരിച്ചു.. പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്ന ഒരു വാര്ത്ത! പക്ഷെ മനസ്സില് ഒരു വിങ്ങല് അവശേഷിക്കുന്നു.അമ്മക്ക് വയ്യാതായി ആശുപത്രിയില് പ്രവേശിപ്പിച്ച അന്ന് അവള് എന്റെ വീട്ടില് വന്നിരുന്നു.കാര്യമായി ഒന്നും അവള്ക്കു അറിയില്ല എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി.ഒരു പാവക്കുട്ടിയെപ്പോലെ അവള് കുട്ടികളോടൊപ്പം കളിയും ചിരിയും ഒക്കെ ആയി നടന്നപ്പോ എന്റെ മനസ്സ് വിങ്ങുകയായിരുന്നു.അവളോട് സത്യം തുറന്നു പറയാന് പലവട്ടം മനസ്സ് എന്നോട് പറഞ്ഞു.പക്ഷെ ആ ചിരി അവളില് നിന്നും മായ്ക്കാന് എനിക്കാവുമായിരുന്നില്ല.അവള് കുട്ടികളെപ്പറ്റി,കുസൃതികളെപ്പറ്റി,ഭര്ത്താവിന്റെ തിരക്കിനെപ്പറ്റി,ഭക്ഷണത്തെപ്പറ്റി ഒക്കെ വാ തോരാതെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.പലവട്ടം ഞാന് പറയാന് മുതിര്ന്നു. വിദ്യാ..... നിന്റെ അമ്മ അവിടെ ജീവന് നില നിര്ത്തുന്നത് ഉപകരണങ്ങളിലൂടെയാണ് എന്ന് നിനക്ക് അറിയാമോ.....ഒരു പൊട്ടിക്കരച്ചില് അല്ലെങ്കില് ആകെ തകര്ന്ന ഒരു മരവിപ്പ് അതിനെ ഭയന്ന് ഞാന് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.അവളെ എത്ര നാള് ഒന്നും അറിയിക്കാതെ എല്ലാരും ഇരിക്കും?കുറച്ചു ദിവസങ്ങള്ക്കു ശേഷം അവള് എന്നെ വിളിച്ചു.അമ്മക്ക് വയ്യ ഞാന് നാട്ടില് പോകുന്നു.....അവള് എത്തുന്നത് വരെ അവളുടെ അമ്മയില് ജീവന്റെ തുടിപ്പ് നിലനില്ക്കണേ എന്ന് ഞാന് എന്നും പ്രാര്ത്ഥിച്ചിരുന്നു.കാരണം മരണത്തിനു വളരെ അടുത്തെത്തിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു അവളുടെ അമ്മ.മരുന്നുകളോട് പ്രതികരിക്കാതെ ;ആരോടും പ്രതികരിക്കാതെ തയ്യാറെടുപ്പ് തുടങ്ങി ക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു അവര്.... എന്തായാലും അവള് എത്തി .ഇന്ന് രാവിലെ അവള് എന്നോട്പറഞ്ഞു അമ്മക് സുഖംണ്ട്.സംസാരിക്കാന് വയ്യന്നെ ള്ളൂ...സമാധാനായി ..ഹാവൂ..അല്പ്പം കഴിഞ്ഞില്ല..അവളുടെ ഭര്ത്താവിന്റെ അറിയിപ്പ് .വിദ്യയുടെ അമ്മ മരിച്ചു..ഞാന് ഇന്ന് രാത്രി തിരിക്കുന്നു...അവള് അമ്മ മരിച്ചു എന്ന് ഇനി എപ്പോഴാണാവോ അറിയുക.അതോ എല്ലാം അറിഞ്ഞിട്ടും ഒന്നും അറിയാത്ത പോലെ ഭാവിച്ചതാണോ അവള്?അറിയില്ല എനിക്കൊന്നും അറിയില്ല ...കണ്ണില് നിന്നും അവള് അമ്മക്കായി പൊഴിക്കുന്ന ഓരോ തുള്ളി കണ്ണ് നീരും ഞാന് കാണുന്നു...അവളുടെ ദുഃഖത്തില് ഞാനും ദുഖിക്കുന്നു...അവളെനിക്കൊരു അനിയത്തിക്കുട്ടിയെപ്പോലെയായിരുന്നു......അവളിപ്പോ ഏത് അവസ്ഥയിലൂടെയാണ് കടന്നുപോകുന്നത് എന്ന് എനിക്കറിയില്ല.ഈശ്വരന് അവള്ക്കു എല്ലാ ശക്തിയും
കൊടുക്കട്ടെ...
Saturday, November 27, 2010
Monday, November 22, 2010
എല്ലാ ലോനപ്പന്മാരും മാത്തച്ചന്മാരും ...........
ഒരു വിവാഹ നിശ്ചയം! ഈ മരുഭൂവിലെ ഒരു സായാഹ്നം അങ്ങനെ പോകുന്നതിന്റെ ഒരു രസത്തിലായിരുന്നു ഞാന്.ഇതേ വരെ കാണാത്ത എന്തോ ഒന്ന് എന്നുള്ള ഒരു തോന്നല് ആ രസത്തിനു ആക്കം കൂട്ടി... ഒരു ക്രിസ്ത്യന് വിവാഹനിശ്ചയം.കാട്ടിക്കൂട്ടാനുള്ള മലയാളിയുടെ ത്വര ആ ഹാളിന്റെ വാതില്പ്പടി മുതല് എന്റെ രസത്തിന്റെ കഴുത്തില് കത്തി വക്കാന് തുടങ്ങി.നാണത്തില് മുങ്ങിയൊന്നും അല്ലെങ്കിലും അല്പം നമ്രമുഖിയായി ഞാന് പ്രതീക്ഷിച്ച വധു അതാ സാരി വലിച്ചു വാരി ഉടുത്ത് അലസമായ മുടിയിഴകളുമായി ആംഗലേയ സ്വാധീനത്തിന് വിധേയപ്പെട്ട നാവുമായി അലറുന്നു.തണുപ്പിനെയും കാറ്റിനെയും ചീത്ത പറയുകയാണ് പാവം.എന്റെ രസത്തെ അതെ പടി നിലനിര്ത്താന് കൂടെ കെട്ടി ഒരുങ്ങി വന്ന സ്ത്രീ ജനങ്ങളുമായിഞാന് അകത്തേക്ക് പാഞ്ഞു.ആഹാ!!!!എന്താ രസം.എന്റെ രസത്തിനു സമാധാനമായി.ചിട്ടയോടെ ഭംഗിയായി ഒരുക്കിയിരിക്കുന്ന ഹാള്.എല്ലാവരെയും
സ്വീകരിക്കാന് നിരന്നു നില്ക്കുന്ന പരിചാരക വൃന്ദം.ഞാനും എന്റെ കൂടെയുള്ളവരും വേദിക്ക് അഭിമുഖമായി സ്ഥാനം പിടിച്ചു.അതാ ശ്വാസം മുട്ടുന്ന കോട്ടിന്റെ ഉള്ളില് കയറിയ ഒരു പയ്യന് സദസ്സിനെ അഭിസംബോധന ചെയ്യാന് വന്നിരിക്കുന്നു. ഭാഷ ഇവിടെയും ആംഗലേയം തന്നെ.എല്ലാ ലോനപ്പന്മാരും മാത്തച്ചന്മാരും ഒന്ന് ഇരിക്കണം.ആരും കൂട്ടം കൂടി നില്ക്കരുത്. ഞാന് പറയുന്നതിനിടക്ക് ആരും തങ്ങളുടെ കാണാതായ മക്കളെ തപ്പി പോകുന്നത് കാണാന് ഇട വരരുത്..പ്ലീസ്......ഞാന് ചുറ്റും നോക്കി.അധികവും 50 60 വയസ്സിനിടക്കുള്ളവര്.ഈ അവതാരക കോമാളിയെ അനുസരിക്കനെന്നോണം ആകെ നിശബ്ദത പരന്നു.എന്റെ രസം എന്നെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടി.ആ കണ്ണിലൂടെ ഞാന് കണ്ടു.പുതിയ തലമുറ...അവരുടെ ഭാഷ ,ഭാവം, രൂപം.പെട്ടന്ന് അവതാരകന്റെ ശബ്ദം ഉയര്ന്നു.ചെണ്ടയുടെ ശബ്ദം.പട്ടാള ക്യാമ്പില് നിന്നും ഞാന് പൂരത്തിന് നടുവിലേക്ക് എത്ത്യോ ......ഓ അല്ലല്ല ചെറുക്കന് പാര്ട്ടി ടെ വരവ്.ചെണ്ടയില് തൊട്ടു തൊട്ടില്ല എന്ന മട്ടില് വാദ്യകലാകരന്മാര് മേളം ഉതിര്ത്തപ്പോള് അലസ സുന്ദരികളുടെ മെഴുകുതിരി നാളങ്ങളുടെ അകമ്പടിയോടെ വരന് എത്തുന്നു. എല്ലാവരും എഴുന്നേറ്റു നിന്നു വേണം വരനെ ആനയിക്കാന്.പിന്നാലെ വധുവും എത്തി.വധുവില് നിന്നും നാണം നാണിച്ചിട്ട് എന്നപോലെ മാറിനിന്നു.അവതാരകന്റെ വാക്കുകള്ക്കു കട്ടി കൂടി.ചടങ്ങുകള് വേഗം അവസാനിച്ചു. അടുത്തതായി ചെറുക്കന്റെ അവതാരകന് വന്നു.അപ്പൊ നേരത്തെ കണ്ടത് വധുവിന്റെ അവതാരകന്.പട പേടിച്ചു പന്തളത്ത് ചെന്നപ്പോ .......എന്ന അവസ്ഥയായി.ശ്രദ്ധിച്ചു കാതോര്ത്താല് പോലും മനസ്സിലാകാത്ത ഭാഷയായിരുന്നു ഈ കോമാളിയുടെത്.വധൂവരന്മാരുടെ കുട്ടികാലത്തെ ഫോട്ടോ വച്ചുള്ള ദൃശ്യ വിരുന്നു,വധുവിന്റെ അനുജന്റെ വെളിപ്പെടുത്തല് .....ഇവളെനിക്ക് അമ്മയാണ് ;ചേച്ചിയല്ല..ശബ്ദത്തില് വിറയല് വരുത്താന് ആ കുട്ടി വല്ലാതെ ശ്രമിച്ചു നോക്കി.എനിക്ക് തോന്നിയത് വേണ്ടത്ര പരിശീലനം നടത്താതെയാണ് ആ പയ്യന് എത്തിയത് എന്നാണ്. മറ്റുള്ളവര്ക്കു എന്താണാവോ തോന്നിയത്.ഇത്രയും എത്തിയപ്പോഴേക്കും എന്റെ മക്കളും എന്റെ രസവും തമ്മില് പിടിയും വലിയും ആയി.ഭക്ഷണം ഒരുക്കിയിരിക്കുന്നു. വേണ്ടവര് ദയവു ചെയ്തു ദയവുചെയ്ത് നിരയായി പോകുക.ദൈവ ഭയമുള്ള കുഞ്ഞാടായത് കൊണ്ടു അവതാരകന് എല്ലാറ്റിനും പുറകില് ദയവു ചേര്ത്തിരുന്നു.വരി നീങ്ങി തുടങ്ങി.ഭക്ഷണത്തിനോട് വിരക്തി തോന്നുന്ന തരത്തില് ഒരു പാട് ഭക്ഷണം.അല്പ്പം എന്തോ ഒന്നെടുത്തു ഞങ്ങള് സ്ഥലത്ത് വന്നിരുന്നു.അവതാരകര് ഒരുപാട് പേരായി .അവര് അവരുടെ മാത്രം ലോകത്ത് വിഹരിക്കുന്നു.മറ്റാരും അവരുടെ ലോകത്തിലെങ്ങും ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥ.സ്വാര്ത്ഥത മണക്കുന്ന അന്തരീക്ഷം.അഹങ്കാരം വീശിയടിക്കുന്ന തണുപ്പ്.തണുപ്പിനെശക്തിപ്പെടുത്താ നെന്നോണം അവരുടെ അട്ടഹാസങ്ങള്.ഞങ്ങള് വേഗം യാത്ര പറഞ്ഞു പുറത്തേക്കിറങ്ങി.പുറത്തെ തണുപ്പില് പൊതിഞ്ഞു കുറച്ചു സമയം ഇരുന്നു.ആകാശത്ത് പൂര്ണചന്ദ്രന്!!എത്ര തന്നെ മാറ്റങ്ങള് വന്നാലും ആ പുതുമയുടെ നൈര്മല്ല്യവുമായി നില്ക്കുന്ന ചന്ദ്രന്...ആകാശകൊട്ടാരം തകര്ന്നടിഞ്ഞ സങ്കടത്തോടെ നില്ക്കുന്ന എന്റെ രസ ത്തോട് ഞാന് പറഞ്ഞു....നമ്മുടെ ഭാഗ്യം നോക്കു !!നമ്മള് ഈ തലമുറയില് പെട്ടവരല്ല.ബഹുമാനത്തിന്റെയും സ്നേഹത്തിന്റെയും നിസ്വാര്ത്ഥതയുടെയും ഇവര്ക്കറിയാത്ത ഭാഷ നമുക്കറിയാം.നമ്മുടെ ശിരസ്സിലോ പഴയ തലമുറയുടെ ആശിര് വാദത്തിന്റെ ഊഷ്മളതയും........ഞാനും എന്റെ രസവും പരസ്പരം നോക്കി ചിരിച്ചു .ആശ്വാസത്തിന്റെ നിഷ്കളങ്കമായ ചിരി ...............
സ്വീകരിക്കാന് നിരന്നു നില്ക്കുന്ന പരിചാരക വൃന്ദം.ഞാനും എന്റെ കൂടെയുള്ളവരും വേദിക്ക് അഭിമുഖമായി സ്ഥാനം പിടിച്ചു.അതാ ശ്വാസം മുട്ടുന്ന കോട്ടിന്റെ ഉള്ളില് കയറിയ ഒരു പയ്യന് സദസ്സിനെ അഭിസംബോധന ചെയ്യാന് വന്നിരിക്കുന്നു. ഭാഷ ഇവിടെയും ആംഗലേയം തന്നെ.എല്ലാ ലോനപ്പന്മാരും മാത്തച്ചന്മാരും ഒന്ന് ഇരിക്കണം.ആരും കൂട്ടം കൂടി നില്ക്കരുത്. ഞാന് പറയുന്നതിനിടക്ക് ആരും തങ്ങളുടെ കാണാതായ മക്കളെ തപ്പി പോകുന്നത് കാണാന് ഇട വരരുത്..പ്ലീസ്......ഞാന് ചുറ്റും നോക്കി.അധികവും 50 60 വയസ്സിനിടക്കുള്ളവര്.ഈ അവതാരക കോമാളിയെ അനുസരിക്കനെന്നോണം ആകെ നിശബ്ദത പരന്നു.എന്റെ രസം എന്നെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടി.ആ കണ്ണിലൂടെ ഞാന് കണ്ടു.പുതിയ തലമുറ...അവരുടെ ഭാഷ ,ഭാവം, രൂപം.പെട്ടന്ന് അവതാരകന്റെ ശബ്ദം ഉയര്ന്നു.ചെണ്ടയുടെ ശബ്ദം.പട്ടാള ക്യാമ്പില് നിന്നും ഞാന് പൂരത്തിന് നടുവിലേക്ക് എത്ത്യോ ......ഓ അല്ലല്ല ചെറുക്കന് പാര്ട്ടി ടെ വരവ്.ചെണ്ടയില് തൊട്ടു തൊട്ടില്ല എന്ന മട്ടില് വാദ്യകലാകരന്മാര് മേളം ഉതിര്ത്തപ്പോള് അലസ സുന്ദരികളുടെ മെഴുകുതിരി നാളങ്ങളുടെ അകമ്പടിയോടെ വരന് എത്തുന്നു. എല്ലാവരും എഴുന്നേറ്റു നിന്നു വേണം വരനെ ആനയിക്കാന്.പിന്നാലെ വധുവും എത്തി.വധുവില് നിന്നും നാണം നാണിച്ചിട്ട് എന്നപോലെ മാറിനിന്നു.അവതാരകന്റെ വാക്കുകള്ക്കു കട്ടി കൂടി.ചടങ്ങുകള് വേഗം അവസാനിച്ചു. അടുത്തതായി ചെറുക്കന്റെ അവതാരകന് വന്നു.അപ്പൊ നേരത്തെ കണ്ടത് വധുവിന്റെ അവതാരകന്.പട പേടിച്ചു പന്തളത്ത് ചെന്നപ്പോ .......എന്ന അവസ്ഥയായി.ശ്രദ്ധിച്ചു കാതോര്ത്താല് പോലും മനസ്സിലാകാത്ത ഭാഷയായിരുന്നു ഈ കോമാളിയുടെത്.വധൂവരന്മാരുടെ കുട്ടികാലത്തെ ഫോട്ടോ വച്ചുള്ള ദൃശ്യ വിരുന്നു,വധുവിന്റെ അനുജന്റെ വെളിപ്പെടുത്തല് .....ഇവളെനിക്ക് അമ്മയാണ് ;ചേച്ചിയല്ല..ശബ്ദത്തില് വിറയല് വരുത്താന് ആ കുട്ടി വല്ലാതെ ശ്രമിച്ചു നോക്കി.എനിക്ക് തോന്നിയത് വേണ്ടത്ര പരിശീലനം നടത്താതെയാണ് ആ പയ്യന് എത്തിയത് എന്നാണ്. മറ്റുള്ളവര്ക്കു എന്താണാവോ തോന്നിയത്.ഇത്രയും എത്തിയപ്പോഴേക്കും എന്റെ മക്കളും എന്റെ രസവും തമ്മില് പിടിയും വലിയും ആയി.ഭക്ഷണം ഒരുക്കിയിരിക്കുന്നു. വേണ്ടവര് ദയവു ചെയ്തു ദയവുചെയ്ത് നിരയായി പോകുക.ദൈവ ഭയമുള്ള കുഞ്ഞാടായത് കൊണ്ടു അവതാരകന് എല്ലാറ്റിനും പുറകില് ദയവു ചേര്ത്തിരുന്നു.വരി നീങ്ങി തുടങ്ങി.ഭക്ഷണത്തിനോട് വിരക്തി തോന്നുന്ന തരത്തില് ഒരു പാട് ഭക്ഷണം.അല്പ്പം എന്തോ ഒന്നെടുത്തു ഞങ്ങള് സ്ഥലത്ത് വന്നിരുന്നു.അവതാരകര് ഒരുപാട് പേരായി .അവര് അവരുടെ മാത്രം ലോകത്ത് വിഹരിക്കുന്നു.മറ്റാരും അവരുടെ ലോകത്തിലെങ്ങും ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥ.സ്വാര്ത്ഥത മണക്കുന്ന അന്തരീക്ഷം.അഹങ്കാരം വീശിയടിക്കുന്ന തണുപ്പ്.തണുപ്പിനെശക്തിപ്പെടുത്താ നെന്നോണം അവരുടെ അട്ടഹാസങ്ങള്.ഞങ്ങള് വേഗം യാത്ര പറഞ്ഞു പുറത്തേക്കിറങ്ങി.പുറത്തെ തണുപ്പില് പൊതിഞ്ഞു കുറച്ചു സമയം ഇരുന്നു.ആകാശത്ത് പൂര്ണചന്ദ്രന്!!എത്ര തന്നെ മാറ്റങ്ങള് വന്നാലും ആ പുതുമയുടെ നൈര്മല്ല്യവുമായി നില്ക്കുന്ന ചന്ദ്രന്...ആകാശകൊട്ടാരം തകര്ന്നടിഞ്ഞ സങ്കടത്തോടെ നില്ക്കുന്ന എന്റെ രസ ത്തോട് ഞാന് പറഞ്ഞു....നമ്മുടെ ഭാഗ്യം നോക്കു !!നമ്മള് ഈ തലമുറയില് പെട്ടവരല്ല.ബഹുമാനത്തിന്റെയും സ്നേഹത്തിന്റെയും നിസ്വാര്ത്ഥതയുടെയും ഇവര്ക്കറിയാത്ത ഭാഷ നമുക്കറിയാം.നമ്മുടെ ശിരസ്സിലോ പഴയ തലമുറയുടെ ആശിര് വാദത്തിന്റെ ഊഷ്മളതയും........ഞാനും എന്റെ രസവും പരസ്പരം നോക്കി ചിരിച്ചു .ആശ്വാസത്തിന്റെ നിഷ്കളങ്കമായ ചിരി ...............
Saturday, November 6, 2010
എന്റെ മയില്പ്പീലി !!!
നീ..........എനിക്കാരാണ്? എന്റെ ഏകാന്തതയില് എന്റെ മനസ്സിന് ഞാന് തന്നെ നല്കിയ സാന്ത്വനം.അതിനു ഞാന് നല്കിയ രൂപമല്ലേ ഈ ശ്യാമപീത വര്ണങ്ങളുടെ മയില്പ്പീലിക്കൂട്ടുകള്.എന്റെ ലോകത്തിലെ വര്ണങ്ങള് നിറങ്ങള് നഷ്ടപ്പെടുത്തുമ്പോള് ഞാന് നിന്നിലാണെന്നത് നീയെനിക്ക് തന്ന ബോധ്യം.ഒരു മാത്രയിടയില് മിന്നിയ മിന്നല് പിണര് പോലെ ഞാന് നിന്നെ അറിഞ്ഞു ..അതെ !നീ തന്നെ പല രൂപത്തില്, ഭാവത്തില് എന്റെ കൂടെ ..എനിക്ക് താങ്ങായി...ഞാന് അതറിയാന് എന്തേ വൈകി? നിന്റെ മായലോകത്തില് എന്റെ ഭ്രമകല്പനകളും സ്വപ്നങ്ങളും .നീ ചിരിക്കുകയാണ്..ഇതൊന്നവസനിപ്പിച്ചു കൂടെ? തെറ്റ്
ശരികളുടെ വിവേചനം നിന്നിലൂടെ എന്റെ ധിഷണ അറിയട്ടെ..ഞാന് ചെയ്യുന്നതൊന്നും തെറ്റുകള് ആകാതിരിക്കട്ടെ... നീ കൂടെയുള്ളപ്പോള് ഞാന് ചെയ്യുന്നതെല്ലാം ശരി....എന്നിട്ടും എനിക്കെന്തേ ദുഃഖങ്ങള്?
പൃഥയുടെ പ്രാര്ത്ഥന പോലെ ..............നിന്നെ ഒരു നിമിഷം പോലും മറക്കാതിരിക്കാന് ഓരോ ശ്വാസത്തിലും ഓര്ക്കാന് എനിക്ക് ദുഃഖങ്ങള് മാത്രം തരൂ കൃഷ്ണാ!!!!!!!!!!!!!!
!
ശരികളുടെ വിവേചനം നിന്നിലൂടെ എന്റെ ധിഷണ അറിയട്ടെ..ഞാന് ചെയ്യുന്നതൊന്നും തെറ്റുകള് ആകാതിരിക്കട്ടെ... നീ കൂടെയുള്ളപ്പോള് ഞാന് ചെയ്യുന്നതെല്ലാം ശരി....എന്നിട്ടും എനിക്കെന്തേ ദുഃഖങ്ങള്?
പൃഥയുടെ പ്രാര്ത്ഥന പോലെ ..............നിന്നെ ഒരു നിമിഷം പോലും മറക്കാതിരിക്കാന് ഓരോ ശ്വാസത്തിലും ഓര്ക്കാന് എനിക്ക് ദുഃഖങ്ങള് മാത്രം തരൂ കൃഷ്ണാ!!!!!!!!!!!!!!
!
Monday, November 1, 2010
കേരളപ്പിറവി ആശംസകള് !!!!!മലയാളത്തെ മറന്നു തുടങ്ങിയ മലയാണ്മയെ തഴയുന്ന മലയാളികള്ക്ക് എന്റെ ആശംസകള്.കസവ് നേര്യതിലും മുല്ലപ്പൂവിലും മാത്രം ഒതുങ്ങുന്ന ആഘോഷം!നിങ്ങളുടെ ചുണ്ടില് ഉണ്ടോ ആ അമ്മിഞ്ഞപ്പാലിന്റെ മാധുര്യം?കാതിലുണ്ടോ ആ താരാട്ടിന്റെ ഈണം ?ഇനിയും വൈകിയിട്ടില്ല !!ചുണ്ടൊന്നു നുണഞ്ഞു കാതോര്ത്തു നോക്കു..നിങ്ങള് അലിയുന്നില്ലേ ആ താരാട്ടിന്റെ മാധുര്യത്തില്...
.......എന്റെ മക്കള് എത്തുമ്പോള് അവര്ക്കു നല്കീടുവാന് പുത്തന് പുടവകള് നെയ്തു സൂക്ഷിച്ചു ഞാന്...അങ്കണ തിണ്ണയില് എത്തുമെന് മക്കള് തന് അമ്മെ വിളി കേട്ട് ഉണരാന് ഉറങ്ങി ഞാന് ....സുഷുപ്തിയില് ആണ് അമ്മ.മക്കള് എത്തി ഉണര്ത്തുന്നതും കാത്തു ഉറങ്ങിയ അമ്മ..മക്കള് എവിടെ ?ഞാന് ഉണ്ടിവിടെ ഞാന് മാത്രം ..എന്നെ പിടിച്ചു നടത്തിയ വഴികള് മറക്കാതെ ,കാതില് ഓതി തന്ന ശീലുകള് മറക്കാതെ ......പെറ്റമ്മയെ മറക്കാതെ !!!!
.......എന്റെ മക്കള് എത്തുമ്പോള് അവര്ക്കു നല്കീടുവാന് പുത്തന് പുടവകള് നെയ്തു സൂക്ഷിച്ചു ഞാന്...അങ്കണ തിണ്ണയില് എത്തുമെന് മക്കള് തന് അമ്മെ വിളി കേട്ട് ഉണരാന് ഉറങ്ങി ഞാന് ....സുഷുപ്തിയില് ആണ് അമ്മ.മക്കള് എത്തി ഉണര്ത്തുന്നതും കാത്തു ഉറങ്ങിയ അമ്മ..മക്കള് എവിടെ ?ഞാന് ഉണ്ടിവിടെ ഞാന് മാത്രം ..എന്നെ പിടിച്ചു നടത്തിയ വഴികള് മറക്കാതെ ,കാതില് ഓതി തന്ന ശീലുകള് മറക്കാതെ ......പെറ്റമ്മയെ മറക്കാതെ !!!!
Subscribe to:
Posts (Atom)
......
ജനിച്ച കാലം മുതലേ ഉള്ള ഭയമാണ് അവസാനിച്ചത്.അതേ വരെ രാത്രികളിലെ ഓരോ നിമിഷവും പേടിയോടെയാണ് കടന്നു പോയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നത്.അസമയത്ത് വരുന്ന ഓരോ വി...
-
സഹസ്ര നാമങ്ങളും അതിന്റെ എല്ലാ മഹിമകളോടും കൂടി തന്നെ അന്വര്ത്ഥ മാക്കുന്ന മഹാവിഷ്ണുവിന്റെ പൂര്ണാവതരം. കൃഷ്ണന്! !!! .ജീവിതത്തിന്റെ ഓരോ ഘ...
-
ഹോ...ഇതെന്തു കഷ്ടാ ഇത് ....ദേ നോക്ക് വാഷ് ബേസിന് അടഞ്ഞു ട്ടോ.വെള്ളം പോണില്യ....നിനക്കെന്തെങ്കിലും ചെയ്യാന് പറ്റുംന്നു ഇണ്ടെങ്കില് ചെയ...
-
ഓര്മ്മകള് മിന്നല് പിണരുകള് പോലെ പിന്നിലേക്ക് മിന്നി മറയുന്നു .ഉച്ചമയക്കത്തിലാണ്ട എന്റെ 5 വയസ്സുകാരനെയുംകുയിലിനേയും പൂത്താരിയെയും ആസ...